آشکارسازهای گاز برای شناورها دستگاهی است که وجود گازها را در کشتی‌ها، اغلب به عنوان بخشی از یک سیستم ایمنی تشخیص می‌دهد. مقررات SOLAS XI-1/7 ایجاب می کند که کشتی ها حداقل یک آشکارساز گاز قابل حمل برای تشخیص اکسیژن و گازهای قابل اشتعال در کشتی داشته باشند. این نوع تجهیزات برای تشخیص نشت گاز و رابط با یک سیستم کنترل استفاده می شود تا یک فرآیند به طور خودکار خاموش شود.
چرا تشخیص گاز در ضنایع دریایی مورد نیاز است؟
تجهیزات تشخیص گاز غلظت گاز را در مقابل گاز کالیبراسیون که به عنوان نقطه مرجع عمل می کند اندازه گیری می کند. برخی از مانیتورهای تشخیص گاز فقط می توانند یک گاز را تشخیص دهند، برخی از آشکارسازهای گاز می توانند چندین گاز سمی یا قابل احتراق و حتی ترکیبات را در یک دستگاه تشخیص دهند.
کاربردهای دریایی اغلب باعث ایجاد رطوبت بالا و شرایط کثیف می شوند. تشخیص از نظارت O2 در اگزوزهای اتاق بار، تا نظارت بر گازهای قابل اشتعال و سمی در فضاهای خالی مختلف، تا اتاق پمپاژ یا کابین مورد نیاز است، سیستم های ثابت با نمونه برداری معمولاً در تنظیمات دریایی استفاده می شوند.
تشخیص گاز در صنایع دریایی به دلیل سطوح با دمای بالا در موتورخانه و همچنین اتصال کوتاه در سیستم الکتریکی مورد نیاز است. هر دو عامل با سیگار کشیدن یا سایر منابع آتش سوزی داخلی یا واکنش در محموله ترکیب می شوند و کشتی ها را در برابر آتش سوزی بسیار آسیب پذیر می کند. بنابراین تشخیص گاز یکی از تجهیزات حیاتی برای محافظت از جان افرادی است که در این کشتی ها کار می کنند.
این امر کلیدی است زیرا سالانه بسیاری از دریانوردان به دلیل محیط کاری سمی که در آن کار می کنند جان خود را از دست می دهند. بنابراین، شناسایی چنین خطراتی قبل از اینکه کشنده شوند، برای جلوگیری از آسیبی که می تواند به شکل فاجعه باشد، ضروری است. یکی از مهم ترین تجهیزات در یک کشتی دریایی.
خطرات گاز در صنایع دریایی چیست؟
بسته به نوع کشتی، چندین خطر گاز متفاوت وجود دارد، مانند FPSO (شناور، تولید، ذخیره سازی و تخلیه)، تانکرها، کشتی ها، زیردریایی ها، مخازن عمومی یا باری.
FPSO و تانکرها گازهای قابل اشتعال و سولفید هیدروژن را در خود جای می دهند. بنابراین، خطر نشت گاز قابل اشتعال در اتاق های پمپ وجود دارد. خطرات گاز در فضاهای محدود خطر دیگری است، زیرا ممکن است مخازن یا حفره‌های خالی وجود داشته باشد که در نتیجه ممکن است در این محیط‌های فضای محدود و جایی که گازهای بی‌حرکت ذخیره می‌شوند، اکسیژن بیش از حد یا خیلی کم باشد. همچنین خطرات اکسیژن هیدروکربنی در طول تصفیه مخازن وجود دارد (از % حجم تا % LEL (محدودیت انفجاری پایین)).
*مونوکسید کربن (CO) و اکسید نیتروژن (NOx) در نتیجه انباشته شدن اگزوز وسایل در کشتی ها قرار می گیرند، زیرا هر دو گازهای سمی هستند، هر دو خطرات گازی هستند که باید از آنها آگاه بود.
*زیردریایی ها هیدروژن را در اتاق های باتری قرار می دهند.
*در کشتی های عمومی، CO و NOx موتورخانه هستند. همراه با سولفید هیدروژن (H2S) و O2 که در آبریزها تخلیه می شوند، که از تصفیه خانه فاضلاب تولید می شود. کشتی هایی که محصولات غذایی را حمل می کنند، مانند غلات، گاهی اوقات در معرض خطر H2S هستند.
*مخازن بار سیستم های کنترل انتشار بخار را در خود جای می دهند که برای تجزیه و تحلیل گاز بخار زباله برای محتوای گاز اکسیژن استفاده می شود. این سیستم شامل یک فرستنده فشار برای نظارت بر فشار روی خط بخار زباله است.
استانداردهای دریایی
محصولات نصب شده بر روی هر کشتی دریایی باید با مقررات بین المللی شناخته شده مطابقت داشته باشد. بنابراین، استانداردهای بین‌المللی که برای یک کشتی اعمال می‌شود به محل ثبت آن بستگی دارد. ضروری است که محصولات فروخته شده برای استفاده در کشتی با استانداردهای مربوط به کشوری که کشتی در آن ثبت شده است مطابقت داشته باشد. به عنوان مثال، محصولات نصب شده در یک کشتی ثبت شده در اروپا که در سنگاپور مجدداً جاسازی می شود باید با دستورالعمل MED اروپا (دستورالعمل تجهیزات دریایی) مطابقت داشته باشد.
چندین استاندارد مختلف وجود دارد که با مناطق مختلف مطابقت دارد:
- کشورهای اتحادیه اروپا (اتحادیه اروپا): MED (دستورالعمل تجهیزات دریایی 96/98/EC).
- آمریکای شمالی: مقررات گارد ساحلی ایالات متحده (USCG).
- سایر کشورها: مقررات SOLAS (ایمنی جان در دریا) حداقل الزامات را فراهم می کند، با این حال کشورها به تبعیت از استانداردهای سازمان بیمه دریایی انتخابی خود (مانند BV، DNV و غیره) نیاز دارند.
چرا باید از آشکارسازهای گاز در صنایع دریایی استفاده کنیم؟
آشکارسازهای گاز غلظت گازهای خاص در هوا را از طریق فناوری های مختلف اندازه گیری و مشخص می کنند.
کنتورهای گاز نیز در کشتی‌ها برای اندازه‌گیری محتوای هیدروکربن، خطر انفجار و آنالایزرهای اکسیژن استفاده می‌شوند. بر اساس دستورالعمل های فعلی، مخازن بار یا هر فضای بسته در کشتی باید آزمایش شود تا اطمینان حاصل شود که فضا بدون گاز و مقدار کافی اکسیژن برای هر پرسنل مورد نیاز برای کار در آنجا وجود دارد. این شرایط عبارتند از؛ قبل از شروع هر کار تعمیر یا قبل از بارگیری به عنوان کنترل کیفیت.
