فضاهای محدود خطرات منحصر به فردی را به همراه دارد که کارگران و نیروی کار باید برای مقابله با آنها آماده باشند.
طبق گزارش OSHA، فضاهای بسته مسئول حدود 200 مرگ در سال هستند و 60 درصد از این مرگ و میرها کارگرانی هستند که در تلاش برای نجات خود بودند.
اما کلید کاهش خطر کار در فضاهای محدود و بسته چیست؟
در برخی موارد، این کلید می‌تواند به سادگی کنترل و بررسی سطوح گاز در فضای بسته باشد. به هر حال، سطوح پایین اکسیژن بیشترین عامل مرگ و میر ناشی از گاز در فضاهای بسته است.
آگاهی از سطح اکسیژن و گازهای قابل احتراق برای هر کسی که وظیفه ورود به یک فضای محدود را دارد ضروری است، اما این دو سطح گاز فضای محدودی نیستند که باید از آنها آگاه باشند. مونوکسید کربن و سولفید هیدروژن نیز نگرانی های رایجی هستند. با این حال، کارگران باید خطرات خاص هر محیطی را که وارد آن می‌شوند درک کنند و با پوشیدن یک دتکتور گاز مناسب فضای بسته اقدامات مناسب را انجام دهند.
1. سطوح مناسب گاز اکسیژن
OSHA (اداره ایمنی و بهداشت شغلی) اعلام می‌کند که حداقل سطح ایمن اکسیژن در یک فضای محدود 19.5٪ است، و حداکثر سطح ایمن اکسیژن در یک فضای محدود 23.5٪ است.
با توجه به اینکه سطوح پایین اکسیژن بزرگترین علت مرگ در فضاهای بسته است، اندازه گیری دقیق سطح اکسیژن ضروری است. کارگران باید قبل از ورود به یک فضای محدود از سطح اکسیژن نمونه برداری کنند و باید آن را به طور مداوم در طول کار کنترل کنند.
اگر غلظت اکسیژن یک فضای محدود از 23.5 درصد فراتر رود، فضا بسیار غنی از اکسیژن است و می‌تواند منجر به احتراق گازهای قابل احتراق شود. از سوی دیگر، سطوح پایین اکسیژن، قضاوت و هماهنگی اعضای بدن را مختل می‌کند. سطوح بسیار پایین تر اکسیژن نیز باعث تهوع، استفراغ و از دست دادن هوشیاری می‌شود.
وقتی سطح اکسیژن خیلی کم است، معمولاً به این معنی است که گاز دیگری در حال جابجایی و انتقال اکسیژن است. در این موارد، مهم است که بدانیم چه گازی جای اکسیژن را می گیرد و چرا ؟!
2. سطوح گازهای قابل احتراق
از آنجایی که گازها بدون اکسیژن کافی نمی‌توانند محترق شوند، سطح اکسیژن یک فضای محدود می‌تواند به شما ایده ای از غلظت گازهای قابل احتراق بدهد. هنگام اندازه گیری گازهای قابل احتراق باید به دو سطح توجه کرد:
حد پایین انفجاری (LEL):
این کمترین غلظت گاز در هوا است که می‌تواند در هنگام قرار گرفتن در معرض منبع احتراق، شعله ایجاد کند. (توصیه می‌شود مقاله دیگر ما را با عنوان: «محدوده انفجاری گازهای قابل احتراق یا LEL چیست؟ + تفاوت UEL با LEL» مطالعه نمایید.)
حد بالایی انفجار (UEL):
این بالاترین غلظت گاز در هوا است که می‌تواند در هنگام قرار گرفتن در معرض منبع احتراق، شعله ایجاد کند.
اگر غلظت گاز کمتر از LEL باشد، نمی‌تواند مشتعل شود و فضای محدود امن در نظر گرفته می‌شود. اگر غلظت گاز بالاتر از UEL آن باشد، گاز بسیار غنی است و اکسیژن کافی برای احتراق وجود ندارد.
البته LEL و UEL برای هر گاز متفاوت است. برای مثال، متان دارای LEL 5% و UEL 15% است. احتراق متان زمانی امکان‌پذیر است که سطح گاز در بالای 5 درصد یا کمتر از 15 درصد باشد.
لیست گازهای قابل احتراق رایج و LEL آنها :
آشکارسازهای گاز حضور یک گاز را به عنوان درصدی از LEL آن نشان می دهند برای مثال اتمسفر بدون متان، 0% LEL را در آشکارساز گاز نشان می دهد، اما جوی حاوی 5% متان، 100% LEL را نشان می دهد.
آگاهی مداوم از سطوح گاز قابل احتراق در فضاهای بسته ضروری است زیرا ممکن است در طول زمان تغییر کنند. گاز بالاتر از UEL خود مشتعل نمی‌شود، اما تهویه می‌تواند گاز را رقیق کند و غلظت آن به سرعت وارد محدوده قابل احتراق شود.
مطلب پیبشنهادی: اهمیت استفاده از آشکارساز گاز در دامداری‌ها و صنایع لبنی
3. سطوح گاز مونوکسید کربن و سولفید هیدروژن
دتکتورهای چند گازی اغلب برای مونوکسید کربن و سولفید هیدروژن پیکربندی می‌شوند، اما این دو گاز لزوماً رایج‌ترین گازها در فضاهای محدود نیستند. در واقع، از آنجایی که مونوکسید کربن نتیجه احتراق ناقص است، در بیشتر فضاهای بسته غیرمعمول است مگر اینکه از ماشین آلات داخل آن فضا استفاده شود.
در حالی که هر دوی این گازها بسیار سمی هستند، نیروی کار و کارگران شاغل در فضای محدود باید بر اساس کاربرد خاص خود، گازهای خطرناکی را که به احتمال زیاد با آنها مواجه می‌شوند، درک کنند. کارگران ممکن است با پیکربندی مانیتور فضای محدود خود برای سایر گازهای رایج بهتر محافظت شوند.
آگاهی از سطوح قابل قبول و خطرناک این گازها می‌تواند بسیار مفید باشد. اگر مونوکسید کربن و سولفید هیدروژن خطرات گازی هستند که کارگران شما می‌توانند با آن مواجه شوند، مطمئن شوید که LEL/UEL برای خطرات و همچنین حد مجاز قرار گرفتن در معرض OSHA (PEL) برای هر گاز، که محدودیتی را برای میزان قرار گرفتن در معرض برای یک گاز تعیین می‌کند، می دانند.
برای مثال سولفید هیدروژن دارای PEL 20 قسمت در میلیون (PPM) و LEL 4.0٪ است. مونوکسید کربن دارای PEL 50 PPM و LEL 12.5٪ است.
به خاطر داشته باشید که محدودیت‌های مجاز قرار گرفتن در معرض می‌تواند بسته به حوزه قضایی متفاوت باشد، بنابراین فهرست‌های PELs OSHA برای سولفید هیدروژن و مونوکسید کربن جهانی نیستند.
برای استعلام قیمت و مشاوره فنی رایگان با ما تماس بگیرید.
اهمیت دتکتورهای گاز قابل حمل با امکان خوانش مستقیم در فضاهای محدود
خطرات گازها غیرقابل پیش بینی هستند و فضاهای محدود خطرناک هستند، بنابراین برای کارگران فضای محدود بسیار مهم است که به طور مداوم سطح گاز را با یک مانیتور گاز قابل حمل با خوانش مستقیم کنترل کنند.
دتکتورهای دارای امکان خوانش مستقیم نه تنها به کارگران می گویند که آیا جو ایمن است، بلکه تا چه حد ایمن است. آیا غلظت اکسیژن بالاتر از 19.5٪ است یا حاشیه کافی برای ادامه کار بدون وقفه وجود دارد؟
در صورتی که فضای محدود دارای سابقه تغییر شرایط گاز باشد، ممکن است آزمایش دوره ای در طول ورودی مورد نیاز باشد، اما «به صورت دوره ای» فضایی برای تفسیر توسط کارگران یا شرکت باقی می گذارد. یک روش ایمن تر این است که همه کارگران فضای محدود را به مانیتورهای گاز شخصی با خوانش مستقیم مسلح کنید و از آنها بخواهید که به طور مداوم خطرات گاز را در طول دوره کار نظارت کنند. اگر شرایط شروع به حرکت به سمت خطر کند، کارگران اطلاعیه لازم را برای خروج ایمن از فضای محدود دریافت خواهند کرد.
سخن پایانی
با توجه به مطالب گفته شده و ضرورت استفاده از دتکتورهای گاز ثابت و پرتابل، توصیه می‌شود این دتکتورها را از منابع معتبری مانند پالاترومارکت تهیه نمایید که بتوانید علاوه بر دریافت مشاوره فنی رایگان و قیمت رقابتی از ضمانت اصالت کالا نیز بهره‌مند شوید.
سوالات متداول:
1 . تفاوت UEL با LEL چیست؟
UEL بالاترین غلظت گاز در هوا است که می‌تواند در هنگام قرار گرفتن در معرض منبع احتراق، شعله ایجاد کند. و LEL کمترین غلظت گاز در هوا است که می‌تواند در هنگام قرار گرفتن در معرض منبع احتراق، شعله ایجاد کند.
2 . حداقل سطح ایمن اکسیژن در یک فضای محدود چقدر است؟
OSHA (اداره ایمنی و بهداشت شغلی) اعلام می‌کند که حداقل سطح ایمن اکسیژن در یک فضای محدود 19.5٪ است، و حداکثر سطح ایمن اکسیژن در یک فضای محدود 23.5٪ است.
